Για τη ζωή και το έργο του Νίκου Χ. Γιανναδάκη μίλησε ο Προηγούμενος της Ιεράς Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους π. Βασίλειος Γοντικάκης, ο οποίος με συγκίνηση αναφέρθηκε στην πορεία, τον χαρακτήρα, αλλά και την σπουδαία προσωπικότητα του Νίκου Χ. Γιανναδάκη, καθηλώνοντας το κοινό.
Είχε προηγηθεί χαιρετισμός από τον Δήμαρχο Μαλεβιζίου Κώστα Μαμουλάκη ο οποίος ανέφερε: «Με ανάμεικτα αισθήματα τιμής και συγκίνησης, σας υποδεχόμαστε απόψε, στον Κρουσώνα, στη λιτή αυτή εκδήλωση τιμής και μνήμης για το Νίκο Γιανναδάκη. Μια εκδήλωση που στο Δήμο Μαλεβιζίου νιώθαμε από καιρό την υποχρέωση να πραγματοποιήσουμε, εδώ, στον Κρουσώνα, τον ιστορικό τόπο που φέρει τη μεγάλη τιμή της γενέτειρας του Νίκου. Και ιδίως φέτος, που συμπληρώνονται 20 ολόκληρα χρόνια από το θάνατό του.
Χαίρομαι λοιπόν που βρισκόμαστε σήμερα εδώ, στην εκδήλωση για το σπουδαίο Έφορο της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ηρακλείου: Τον Νίκο Γιανναδάκη, τον άνθρωπο που έκανε τη Βικελαία σπουδαία, με μοναδική ακτινοβολία και αίγλη. Και χαίρομαι που η εκδήλωση αυτή οργανώνεται από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Μαλεβιζίου, με όλον τον συμβολισμό που αυτό συνεπάγεται.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να ευχαριστήσω τους βασικούς συντελεστές της δικής μας Δημοτικής Βιβλιοθήκης, που οργάνωσαν και την αποψινή εκδήλωση: Τον Κώστα Τριγώνη, Δημοτικό Σύμβουλο και Πρόεδρο της Επιτροπής Εποπτείας και τον Γιώργο Τζωράκη, αρχαιολόγο και ειδικό σύμβουλό μου, που ίδρυσαν και λειτουργούν με μεγάλη επιτυχία την πρώτη Βιβλιοθήκη στο Μαλεβίζι, η οποία επεκτείνεται διαρκώς, και αποτελεί πια πραγματικό θησαυροφυλάκιο πολύτιμων βιβλίων, εφημερίδων και αρχείων, με μεγάλη απήχηση στους δημότες μας. Πολλές ευχαριστίες οφείλουμε επίσης στον κ. Φίλιππο Γιανναδάκη για την ουσιαστική του συμβολή στην εκδήλωση. Και βέβαια ευχαριστώ θερμά τους ομιλητές: Το Δήμαρχο Ηρακλείου κ. Βασίλη Λαμπρινό, και βέβαια το σεβάσμιο Προηγούμενο της Ιεράς Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους, πατέρα Βασίλειο. Και οι δύο κοσμούν πραγματικά με την παρουσία τους, την αποψινή εκδήλωση για το Νίκο Γιανναδάκη.
Κυρίες και κύριοι, το λιτό αυτό πνευματικό μνημόσυνο για το Νίκο δε θα μπορούσε παρά να πραγματοποιηθεί στον Κρουσώνα. Γιατί η αποτίμηση της ζωής και της τιμημένης δράσης και του λαμπρού έργου του Νίκου Γιανναδάκη είναι αδύνατο να αποκοπεί από αυτόν εδώ τον τόπο. Τον Κρουσώνα, του οποίου αποτελεί ο Νίκος ένα από τα αξιότερα τέκνα. Κρουσανιώτισσα άλλωστε έμελλε να επιλέξει εν τέλει για σύζυγό του, ο Νίκος Γιανναδάκης, την αξιότιμη Γεωργία Κατσαλάκη, με την οποία έκαναν και τα δύο τους παιδιά, τον Χαράλαμπο και τη Σοφία.
Και επιτρέψτε μου να αναφέρω εδώ ότι η σύνδεση της οικογένειας με τον Κρουσώνα και το Δήμο Μαλεβιζίου συνεχίζεται απρόσκοπτη: Αρκεί να υπενθυμίσω ότι πριν λίγα χρόνια, με πρωτοβουλία του Φίλιππου, ο αείμνηστος καπετάν Χαραλάμπης, ύστερα από αίτημά μας, παραχώρησε στο Δήμο το μερίδιο του, στο ιστορικό τυροκομείο στο Λιβάδι. Απευθυνόμαστε ήδη και στους υπόλοιπους ιδιοκτήτες, προκειμένου να το αναδείξουμε και να το καταστήσουμε σημείο αναφοράς και πόλο έλξης για τον τόπο μας. Επιπλέον, η κόρη του Νίκου, η Σοφία, προσέφερε πρόσφατα προς τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Μαλεβιζίου ένα σημαντικότατο σύνολο αξιόλογων βιβλίων, από την οικογενειακή της βιβλιοθήκη.
Φίλες και φίλοι,
Ο Νίκος Γιανναδάκης γεννήθηκε το 1946 στο Ηράκλειο, όπου κατοικούσαν μετά το γάμο τους, οι Κρουσανιώτες γονείς του: Ο Χαραλάμπης Νικολάου Γιανναδάκης και η Σοφία Φιλίππου Ιερωνυμίδη. Και οι δύο ήταν γόνοι επιφανών οικογενειών του χωριού μας. Οικογενειών με εξέχουσα προσφορά στους αγώνες, κάθε φορά που η πατρίδα χρειαζόταν θυσίες για τα εθνικά δίκαια.
Πατέρας του Χαραλάμπη υπήρξε ο Νικόλαος Κωνσταντή Γιανναδάκης, ηρωικός Μακεδονομάχος, και παλιότερα Καπετάνιος των κρητικών επαναστάσεων για την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Ο ίδιος ο Χαραλάμπης, ο πατέρας του Νίκου, ήταν το γνωστό πρωτοπαλίκαρο, του Αντώνη Γρηγοράκη, του Σατανά, και της, ομώνυμης, στην Κατοχή, κρουσανιώτικης αντιστασιακής ομάδας. Ο οποίος μάλιστα προήχθη ως συναρχηγός της, μετά το θάνατο του Σατανά, με πρωταγωνιστικό ρόλο στην σπουδαία αντιστασιακή δράση της Ομάδας. Της κρουσανιώτικης Ομάδας Σατανά, η οποία συνεισέφερε όσο λίγες, στον αγώνα της Κρήτης και της Ελλάδας για την απελευθέρωση από τις δυνάμεις του Άξονα.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, το έμφορτο, υποθέτουμε, από τις διηγήσεις των ηρωικών γεγονότων της Κατοχής, γεννήθηκε και ανατράφηκε ο Νίκος Γιανναδάκης, και τα δύο ακόμη αδέλφια του, οι μετέπειτα διακεκριμένοι δικηγόροι Κώστας και Φίλιππος. Και είναι χαρακτηριστικό πως η οικογένεια δεν παρέλειπε τις συχνές επισκέψεις στον Κρουσώνα και στο Μοναστήρι της Αγίας Ειρήνης, για να δουν τους πολυάριθμους συγγενείς και τους φίλους, σε γιορτές, σε χαρές και σε λύπες.
Η καθημερινότητα της οικογένειας εξελισσόταν βέβαια στο Ηράκλειο. Εκεί ο Νίκος, ολοκλήρωνε τις σπουδές του στα δημόσια σχολεία της πόλης, ασχολούμενος παράλληλα και με τον αθλητισμό, όπου εξασφάλιζε ποικίλες διακρίσεις.
Το 1965 θα εγγραφεί στην τελευταία τάξη του θρυλικού ιδιωτικού Λυκείου του Ηρακλείου "ο Κοραής", που αποτέλεσε, ούτως ή άλλως, την κοιτίδα κάποιων από τις επιφανέστερες μορφές του πνεύματος στον τόπο μας. Μεταξύ των λαμπρών δασκάλων του, ήταν και ο σπουδαίος φιλόλογος Μενέλαος Παρλαμάς, με τον οποίο θα συνδεθεί με ισόβια φιλία.
Τα πλούσια διαβάσματα του Νίκου, σε συνδυασμό με τις αναζητήσεις και τα ενδιαφέροντά του, είχαν αρχίσει ήδη να διαμορφώνουν έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο, ένα διανοούμενο με πλούσιες και ποικίλες γνώσεις, οργανωμένο ήδη από τα μαθητικά του χρόνια στη "Νεολαία Λαμπράκη" στο Ηράκλειο.
Στο "Λύκειον ο Κοραής" θα γνωρίσει και την πρώτη σύντροφό του, την Ηρακλειώτισσα, πασίγνωστη σήμερα συγγραφέα, Ρέα Γαλανάκη, με την οποία παντρεύτηκαν δύο χρόνια αργότερα.
Το πώς ήταν τα χρόνια εκείνα ο Νίκος, μας το περιγράφει ή ίδια η Ρέα Γαλανάκη αργότερα:
"Ήταν ωραίος. Ήταν αθλητής στη σφαιροβολία. Ήταν ευγενικός και σεμνός. Το πιο σπουδαίο, ήταν ήδη ένας διανοητής με μεθοδική σκέψη, με απέραντες εξωσχολικές γνώσεις, λογοτεχνικές και φιλοσοφικές".
Τον επόμενο χρόνο ο Νίκος Γιανναδάκης θα εισαχθεί στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Και η σύντροφός του θα εισαχθεί στη Φιλοσοφική Σχολή, και θα μένουν στο εξής μαζί στην Αθήνα. Λίγο αργότερα θα παντρευτούν στο Ηράκλειο.
Τον επόμενο χρόνο θα κηρυχτεί η δικτατορία των Συνταγματαρχών. Από τις πρώτες ημέρες ο Νίκος θα βρεθεί σε αναζήτηση συνδέσμων για την οργάνωση αντιστασιακών δράσεων, κατά της Χούντας. Έτσι, συμμετείχε από πολύ νωρίς στη Νεολαία του Πανελληνίου Αντιστασιακού Μετώπου, και ήδη από το Καλοκαίρι του 1967, ο ίδιος τύπωνε με τους συντρόφους του στο Ηράκλειο, την παράνομη εφημερίδα "Ελεύθερη Κρήτη". Πρωταγωνιστική όμως υπήρξε και η συμμετοχή του στην ίδρυση του "Ρήγα Φεραίου", της πρώτης πανελλήνιας αντιδικτατορικής οργάνωσης φοιτητών στην Ελλάδα. Για την οργάνωση του Ρήγα Φεραίου έχει γραφτεί ότι "είναι αυτή που έδωσε το πρώτο σύνθημα της μαζικής στράτευσης της σπουδάζουσας νεολαίας, στον αγώνα ενάντια στους μηχανισμούς και την ιδεολογία της χούντας."
Η αντιστασιακή δράση του Νίκου ανιχνεύεται όμως επιπλέον, με ενάργεια στο κατηγορητήριο της Χούντας, όπως αυτό διατυπώθηκε στο Στρατοδικείο, μετά τη σύλληψη εκείνου και των συντρόφων του, τον Απρίλιο του 1968.
"Ο Νίκος Γιανναδάκης, διαβάζουμε, ανέλαβε την ίδρυσιν του παραρτήματος του "Ρήγα Φεραίου" εις την Κρήτην, με έδρα το Ηράκλειον, καθώς και την εκτύπωσιν και διανομήν εφημερίδος με τον τίτλον "Ελεύθερη Κρήτη" και του πρώτου τεύχους του Θουρείου, δημοσιογραφικού οργάνου της οργάνωσης."
Ο Νίκος θα συλληφθεί στις 10 Απριλίου του 1968, από άνδρες της Ασφάλειας, οι οποίοι τον οδήγησαν στα δεσμωτήρια της οδού Μπουμπουλίνας, στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί θα βασανιστεί με τους γνωστούς τρόπους.
Στο Έκτακτο Στρατοδικείο που ακολούθησε τη σύλληψη, τόσο ο Νίκος όσο και οι σύντροφοί του, θα καταγγείλουν με παρρησία τα βασανιστήρια αυτά. Ο Νίκος θα αναλάβει πλήρως την ευθύνη για τις πράξεις τους, θα προσπαθήσει να καλύψει τους συντρόφους του, και θα καταγγείλει με θάρρος την ιδεολογία και της πρακτικές του ανελεύθερου καθεστώτος, σε μια εποχή που η χούντα φαινόταν πανίσχυρη:
"Θέλουμε να επαναφέρουμε τη Δημοκρατία και την ελευθερία στην Ελλάδα, και θέλουμε να αποκατασταθεί η ανεξαρτησία της χώρας μας", θα πει μπροστά στους βλοσυρούς στρατοδίκες.
Η ετυμηγορία της δίκης παραμένει και σήμερα ακόμη ανατριχιαστική: 21 χρόνια κάθειρξης στο Νίκο Γιανναδάκη, ο οποίος αναγνωρίζεται ως ο αρχηγός μεταξύ των κατηγορουμένων αντιστασιακών. Ο βασιλικός επίτροπος του στρατοδικείου είχε προτείνει ισόβια δεσμά.
Από τα χρόνια αυτά ο Νίκος θα εκτίσει ένα μέρος, καθώς αποφυλακίστηκε το καλοκαίρι του 1973, μετά την αμνηστία που έδωσε ο Παπαδόπουλος στους πολιτικούς κρατουμένους. Είχε εκτίσει όμως ήδη 6 ολόκληρα χρόνια, από τα πιο καλά, τα πιο καθοριστικά, της ακριβής του νιότης.
Μέσα στη φυλακή, που απέκοπτε τους κρατούμενους φοιτητές από τις Σχολές τους, ο Νίκος θα μορφωθεί με τη μέθοδο της αυτομόρφωσης. Η λογοτεχνία, η ιστορία και προφανώς η φιλοσοφία, είναι οι επιστήμες εκείνες που θα τραβήξουν το ενδιαφέρον του Νίκου. Μάρτυρα σε αυτό αποτελούν τα πολυπληθή γράμματα προς την θλιμμένη οικογένειά του, που αγόγγυστα προμήθευε τον κρατούμενο με όσα βιβλία παράγγελνε, και όσα βέβαια επέτρεπε η λογοκρισία των φυλακών.
Στα διαβάσματα αυτά, και στις μετά τη Χούντα σπουδές του στη Φιλοσοφία στη Γαλλία, οφείλεται η καλλιέργεια της προσωπικότητας και του πνευματικού αναστήματος του ανθρώπου, που έμελε αργότερα να ευεργετήσει τόσο πολύ το Ηράκλειο και την Κρήτη, από τη θέση του Εφόρου της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης του Ηρακλείου.
Για την προσφορά του όμως αυτή θα μας μιλήσει, νομίζω, ο Δήμαρχος κ. Λαμπρινός.
Εγώ κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εσάς, που είστε σήμερα μαζί μας. Και να ευχηθώ να είναι αιώνια η μνήμη του Νίκου, του ανθρώπου που τίμησε όσο λίγοι, την ηρωική του γενιά, και ευεργέτησε τον τόπο του, τον οποίο υπηρέτησε με ασίγαστο πάθος, και απαράμιλλη ταπεινοφροσύνη.»
Από την πλευρά του ο Δήμαρχος Ηρακλείου Βασίλης Λαμπρινός στον χαιρετισμό του τόνισε: «Η ιστορική διάρκεια ενός τόπου και η σημασία του προσδιορίζονται από την διαδρομή στον χρόνο, τα μεγάλα γεγονότα, και από τα επιτεύγματά του στον πολιτισμό. Ο τόπος μας αξιώθηκε κατά τον 20ό αιώνα να έχει στην κοινωνία του προσωπικότητες που συνετέλεσαν καθοριστικά στην άνοδο του πολιτιστικού του επιπέδου. Πρόσωπα που, συνειδητοποιώντας την καίρια σημασία του πολιτισμού, των έργων και των μνημείων που δημιουργήθηκαν στην Κρήτη, καθώς και του τρόπου ζωής, από την Μινωική έως και την σύγχρονη εποχή, εργάστηκαν με γνώση και αφοσίωση, για να διαμορφώσουν τα θεμέλια του παρόντος και του μέλλοντος.
Μία –απλώς ενδεικτική– αναφορά ονομάτων, είναι αποκαλυπτική αυτού του μοναδικού πολιτιστικού κεφαλαίου: Από τον πρώτο ανασκαφέα της Κνωσού Μίνωα Καλοκαιρινό, και τους Ιωάννη Κονδυλάκη, Ιωσήφ Χατζιδάκη, τον οικουμενικό Νίκο Καζαντζάκη, τον Στέφανο Ξανθουδίδη. Kαι, μετέπειτα, τον αρχαιολόγο Νικόλαο Πλάτωνα, τον Τουρκολόγο Νικόλαο Σταυρινίδη, τον ιστοριοδίφη Στέργιο Σπανάκη, τον κορυφαίο φιλόλογο και αρχαιολόγο Στυλιανό Αλεξίου, τον δημιουργό του Ιστορικού Μουσείου Ανδρέα Καλοκαιρινό, τον ζωγράφο Θωμά Φανουράκη. Έως και τους μεγάλους φιλολόγους Μενέλαο Παρλαμά, Νίκο Παναγιωτάκη, Θεοχάρη Δετοράκη, Γρηγόρη Σηφάκη, Μιχάλη Κοπιδάκη, και άλλα σημαντικά πρόσωπα, η ευρύτερη περιοχή του Ηρακλείου, η Κρήτη, αλλά και ολόκληρη η χώρα μας, είχαν το σπουδαίο προνόμιο της ανεκτίμητης προσφοράς τέτοιων σπουδαίων μορφών.
Στην εξαιρετική αυτή χορεία προσωπικοτήτων, ακριβοδίκαια και άξια, εντάχθηκε και ο Νίκος Γιανναδάκης, ο οποίος υπήρξε βασικός συντελεστής μιας πνευματικής αναγεννήσεως του σύγχρονου Ηρακλείου, κατά τα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Ο αλησμόνητος φίλος, έπειτα από την μακρά και επώδυνη δοκιμασία του εγκλεισμού του στις φυλακές, στα ζοφερά χρόνια της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών, (περιπέτεια η οποία, παρά την σκληρότητά της, συνετέλεσε στην γόνιμη εσωτερική του διαμόρφωση, και στην συγκρότηση μιας ισχυρής πνευματικής προσωπικότητας), βρισκόταν στο Ηράκλειο, όταν ο τότε Δήμαρχος της πόλης, ο αείμνηστος φίλος Μανόλης Καρέλλης, του ανέθεσε την θέση του Εφόρου της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Ο ίδιος, χρόνια αργότερα, ανέφερε σε κείμενό του για τον Γιανναδάκη: «Ήταν σίγουρα εκείνη η επιλογή μου, η πιο επιτυχημένη στιγμή των τεσσάρων θητειών μου στη θέση του Δημάρχου Ηρακλείου, η μόνη που δεν αμφισβήτησε ποτέ κανένας και από καμιά πτέρυγα».
Ο Νίκος απεδείχθη άξιος της θέσεως αυτής, καθώς γρήγορα διεμόρφωσε τις συνθήκες και το περιβάλλον, για να αναπτυχθεί η Βικελαία, και από μία Βιβλιοθήκη –ιστορική, αναμφίβολα, και με σπάνιο υλικό– να αναδειχθεί σε πνευματικό κέντρο με πανελλήνια εμβέλεια. Η απήχηση της προσπάθειας αυτής στους πλέον απαιτητικούς ανθρώπους των Ελληνικών Γραμμάτων, μέσα από την ολοένα και σημαντικότερη δράση του Γιανναδάκη, που άμεσα ξεκίνησε ένα πολυσήμαντο εκδοτικό πρόγραμμα, υπήρξε καθοριστική για την αναγνώριση του μεγάλου πολιτιστικού έργου που συντελείτο στο Ηράκλειο. Οι βάσεις αυτού του εκδοτικού προγράμματος που τέθηκαν τότε με την δημιουργία του περιοδικού Παλίμψηστον και δεκάδων σημαντικών άλλων εκδόσεων, αποτελούν μια πνευματική παρακαταθήκη, που συνεχίζουμε και σήμερα με τον ίδιο ζήλο στον Δήμο Ηρακλείου.
Ο Γιανναδάκης οραματιζόταν και πραγματοποίησε τα σχέδιά του για μια Βιβλιοθήκη που θα λειτουργούσε όχι μόνο ως αναγνωστήριο και χώρος αναζήτησης πληροφοριών, αλλά και ως κέντρο επιστημονικής έρευνας και ως Αρχείο της μακραίωνης κρητικής Ιστορίας (από τα σημαντικότερες ενέργειές του προς αυτή την κατεύθυνση ήταν η οργάνωση του Αρχείου των Νοταρίων της Κρήτης, με μικροταινίες των Νοταριακών εγγράφων των Κρατικών Αρχείων της Βενετίας, με την σύμπραξη του επίσης αλησμόνητου Νίκου Παναγιωτάκη, Διευθυντή τότε του «Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών» της Βενετίας).
Αλλά η δράση του Γιανναδάκη υπερέβαινε τα όρια και της Βικελαίας Βιβλιοθήκης. Καθοριστική υπήρξε η συμβολή του στην πραγματοποίηση κορυφαίων πολιτιστικών γεγονότων του 20ού αιώνα για την Κρήτη: της μεγάλης Έκθεσης έργων του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου, της Έκθεσης με σπουδαία έργα της Κρητικής Σχολής της Βυζαντινής ζωγραφικής, και του «κύκνειου άσματός» του, της Έκθεσης των Φαγιούμ στο Ηράκλειο.
Η εξιστόρηση της πολύπτυχης προσφοράς του Γιανναδάκη ασφαλώς υπερβαίνει τα χρονικά όρια αυτής της εκδηλώσεως. Η γόνιμη πορεία του αποτελεί οδηγό για τις δυνατότητες της πνευματικής Κρήτης και για το σημείο που οφείλουμε να φτάσουμε και σήμερα. Ο ίδιος με την σεμνότητα, την πνευματικότητα, τις οργανωτικές του ικανότητες, την εργατικότητα, το ήθος, την πίστη στις δυνατότητές μας και τις ευθύνες μας ως ιστορικού τόπου, αποτελούσε και θα αποτελεί πάντα ένα υψηλό παράδειγμα ανθρώπου και πολίτη που προσέφερε ουσιαστικά στην πατρίδα του. Του οφείλουμε παντοτινή ευγνωμοσύνη.»
Χαιρετισμό απηύθυνε επίσης ο αδελφός του Νίκου Χ. Γιανναδάκη, Φίλιππος, καθώς και ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής, ενώ η βραδιά έκλεισε με μουσική από τον Γιώργο Μαυρομανωλάκη (λαούτο, ούτι), τον Δημήτρη Στεφανάκη (λύρα) και την Ελεάνα Χατζάκη (κρουστά).
Ο Δήμαρχος Μαλεβιζίου Κώστας Μαμουλάκης απένειμε με την ολοκλήρωση της εκδήλωσης το μετάλλιο του Δήμου Μαλεβιζίου στον Προηγούμενο της Ιεράς Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους π. Βασίλειο Γοντικάκη, ευχαριστώντας τον για την παρουσία του στην εκδήλωση και την εξαιρετική του ομιλία. Δώρισε επίσης από ένα αντίτυπο του πρόσφατα επανεκδομένου βιβλίου «Το Μαλεβίζι» στον π. Βασίλειος Γοντικάκης, καθώς και στον Δήμαρχο Ηρακλείου Βασίλη Λαμπρινό.
Στην κατάμεστη αίθουσα, διακρίναμε μεταξύ άλλων τον εκπρόσωπο του Σεβασμιότατου Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. κ. Ειρηναίου, Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου Κρήτης, Πανοσιολογιότατο Αρχιμανδρίτη Πρόδρομο Ξενάκη, τον Εντεταλμένο Σύμβουλο Πολιτισμού της Περιφέρειας Κρήτης Κώστα Φασουλάκη, τους Αντιδημάρχους Ηρακλείου Αριστέα Πλεύρη και Πέτρο Ινιωτάκη, τον πρώην Βουλευτή Ηρακλείου Γιώργο Δεικτάκη, τον Δ/ντη της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης Δημήτρη Σάββα, τους πρώην Δημάρχους Ηρακλείου Κώστα Ασλάνη, Κρουσώνα Γιάννη Δρακουλάκη και Τυλίσου Σταύρο Χαλκιαδάκη, τον πρώην Αντιδήμαρχο Ηρακλείου Μανώλη Βασιλάκη, στελέχη της Δημοτικής Αρχής Μαλεβιζίου, πολλά μέλη της οικογένειας Γιανναδάκη και κατοίκους του Κρουσώνα.
Την εκδήλωση συντόνισε ο Πρόεδρος της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Μαλεβιζίου Κώστας Τριγώνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου