ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ

ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ
ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ

Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2018

Ορισµός Ειδικής Αγωγής.

 
Η Ειδική Παιδαγωγική (ειδική αγωγή) αρχίζει να αναπτύσσεται επιστηµονικά τον 20ο αιώνα.
Υπήρχαν βέβαια, και νωρίτερα (17ος – 19ος αιώνας) προσπάθειες για εµπειρική προσέγγιση των ατόµων µε ειδικές ανάγκες και κυρίως για τους τυφλούς, κωφούς και τα άτοµα µε νοητική καθυστέρηση από Ισπανούς και Πορτογάλους ειδικούς (Κρουσταλάκης, 2000: 16-21).
Το έργο του Γάλλου ιατροφιλόσοφου, J. Itard (1801) αποτελεί την αρχή της ιστορίας της Ειδικής Αγωγής, ενώ ο Eduard Seguin, µεγάλος παιδαγωγός ο οποίος επηρεάστηκε από τον Itard, θεωρείται ο θεµελιωτής της.
Ο 20ος αιώνας είναι ο «αιώνας του παιδιού» καθώς κατά την περίοδο εκείνη έχουµε άνθιση των «Επιστηµών του ανθρώπου» (sciences humans) καθώς και της Ιατρικής και της Παιδοψυχιατρικής.
Έτσι, επιχειρείται η ιατρική και ψυχολογική προσέγγιση των ατόµων µε ειδικές ανάγκες και αρχίζει την λειτουργία του το πρώτο «ειδικό σχολείο».
Το 1922, ο Theodor Heller στο Μονακό κάνει λόγο για πρώτη φορά για την «Θεραπευτική Παιδαγωγική», στις µέρες µας, «Ειδική Επιστήµη».
Έχουµε τρεις περιόδους εξέλιξης της Ειδικής Αγωγής: 
1. Την κλινική περίοδο, µε βοήθεια των ατόµων µέσω θεραπειών σε διάφορα ειδικά ιδρύµατα και υπηρεσίες.
2. Την παιδαγωγική περίοδο, που αφορά την παιδαγωγική θεραπευτική αντιµετώπιση µε την συµβολή της επιστήµης του E. Seguin (1837) καθώς και άλλων ειδικών παιδαγωγών όπως του O. Declory, της M. Montessori και της A. Descoeudres.
3. Την ψυχοτεχνική περίοδο, µε την ανάπτυξη της ψυχοµετρίας του Binet και Simon (1905-1911) και την ανάπτυξη καινούργιων µεθόδων που συµβάλλουν στην κατανόηση της προσωπικότητας και στη µέτρηση της νοηµοσύνης (Κρουσταλάκης, 2000: 33-34).
Πέρα από τη σχολική αγωγή που παρέχεται στα «κανονικά παιδιά» όλων των ηλικιακών βαθµίδων , υπάρχει και η «ειδική αγωγή» που αφορά την αγωγή ατόµων που παρουσιάζουν ιδιαίτερες ανάγκες.
Στη βιβλιογραφία συναντάµε πολλές παραδοχές σχετικά µε τον ορισµό της Ειδικής Αγωγής.
Ένας από τους πιο διαδεδοµένους ορισµούς σε πολλά Ευρωπαϊκά Κράτη αναφέρει ότι η Ειδική Αγωγή 14 είναι η µια εξειδικευµένη µορφή εκπαίδευσης που προσαρµόζεται στις ιδιαίτερες ανάγκες των ατόµων µε µειονεξίες. Συγκεκριµένα, η Ειδική Αγωγή περιλαµβάνει εκπαιδευτικά προγράµµατα και υπηρεσίες που στόχο έχουν να συµβάλλουν στην αντιµετώπιση των προβληµάτων των ατόµων µε ειδικές, εκπαιδευτικές και κοινωνικές ανάγκες για την βελτίωση και την καλύτερη αξιοποίηση των δυνατοτήτων τους.
Παλαιότερα, η Ειδική Αγωγή έφερε τον όρο Θεραπευτική Αγωγή, ο οποίος προέρχεται από το γερµανικό «Heilpaedagogik», που χρησιµοποιήθηκε επί χρόνια στην Ελλάδα.
Η Ρόζα Ιµβριώτη (1939) ορίζει την Ειδική Αγωγή ως επιστήµη και συγκεκριµένα, την επιστήµη «που φροντίζει για την µόρφωση, την διδασκαλία και την πρόνοια όλων των παιδιών που η σωµατική και ψυχική τους εξέλιξη εµποδίζεται αδιάκοπα από παράγοντες ατοµικούς και κοινωνικούς (Πολυχρονοπούλου, 2012: 93). Παράλληλα, σύµφωνα µε τον Κ. Καλαντζή (1985 : 22) «η Ειδική Αγωγή είναι ένας κύκλος ειδικών χειρισµών και µεθόδων, ειδικών µορφών εργασίας, ειδικών διδακτικών περιεχοµένων και υλικού, ειδικού παιδαγωγικού κλίµατος και ζωής» ενώ ο Σανσερέλ (1986) αναφέρει ότι «η Ειδική Αγωγή είναι ένα µέτρο που λαµβάνει η πολιτεία για να εξασφαλίσει, συµπληρώνοντας την οικογένεια και συγχρόνως παίρνοντας και άλλα µέτρα, την εκπαίδευση των παιδιών και των εφήβων που παρουσιάζουν αναπηρίες ή δυσκολίες».
Τέλος, σύµφωνα µε τον Heward. W. (2009: 18-20), η Ειδική Αγωγή χαρακτηρίζεται ως η σκόπιµη παρέµβαση, η οποία σχεδιάζεται έτσι ώστε να προλαµβάνει, να αντιµετωπίζει και να ξεπερνά τα προβλήµατα που µπορεί να δυσχεράνουν την µάθηση καθώς και την ενεργό συµµετοχή ενός παιδιού µε αναπηρίες στο περιβάλλον του σχολείου ή της κοινότητας.
Από τους εκπαιδευτικούς της Ειδικής Αγωγής χρησιµοποιούνται τρεις τύποι παρεµβάσεων: 
Α) Προληπτική Παρέµβαση, η οποία προγραµµατίζεται από τους εκπαιδευτικούς µε σκοπό να αποτρέψουν την εξέλιξη ενός πιθανού ή µικρού προβλήµατος σε αναπηρία.
Περιλαµβάνει δηλαδή, ενέργειες που δεν επιτρέπουν να εξελιχθεί ένα φαινόµενο και ενέργειες που περιορίζουν τις αρνητικές συνέπειες µιας κατάστασης που έχει γίνει ορατή.
Η προληπτική παρέµβαση επιτυγχάνεται σε τρία επίπεδα:
• Πρωτογενής πρόληψη, η οποία στοχεύει στη µείωση της συχνότητας εµφάνισης νέων περιστατικών µιας αναπηρίας µέσω της εξάλειψης ή αντιστάθµισης των παραµέτρων κινδύνου. 15
• ∆ευτερογενής πρόληψη, η οποία σχετίζεται µε άτοµα τα οποία είναι είτε ήδη εκτεθειµένα σε παράγοντες επικινδυνότητας είτε παρουσιάζουν ενδείξεις κάποιας διαταραχής.
• Τριτογενής πρόληψη, σχεδιάζεται για άτοµα µε αναπηρία µε σκοπό την πρόληψη της επιδείνωσης των συνεπειών της.
Β) ∆ιορθωτική παρέµβαση, η οποία στοχεύει στην µείωση ορισµένων συνεπειών µιας αναπηρίας µέσα από την διδασκαλία δεξιοτήτων οι οποίες αποσκοπούν στην ανεξάρτητη και αποτελεσµατική λειτουργικότητα του ατόµου.
Οι δεξιότητες αυτές είναι
α) ακαδηµαϊκές (ανάγνωση, γραφή, αριθµητική)
β) κοινωνικές (έναρξη µιας συζήτησης) γ
) αυτοεξυπηρέτησης (ένδυση, σίτιση)
δ) επαγγελµατικές, οι οποίες αφορούν την προετοιµασία των µαθητών για την αγορά εργασίας.
Γ) Αντισταθµιστική παρέµβαση, η οποία αναφέρεται στην διδασκαλία µιας εναλλακτικής-αντισταθµιστικής δεξιότητας έτσι ώστε το άτοµο να είναι σε θέση να επιτελεί ένα έργο παρόλο την αναπηρία.
Συγχρόνως, η Ειδική Αγωγή ορίζεται και ως διδασκαλία και συγκεκριµένα εξετάζεται ως προς το ποιος συµµετέχει (παιδιά µε ειδικές ανάγκες, επαγγελµατίες, εκπαιδευτικοί ειδικής και γενικής εκπαίδευσης) στην διαδικασία αυτή καθώς και ως προς το τι διδάσκεται.
Για τα παιδιά µε ειδικές ανάγκες κρίνεται αναγκαία για την εκµάθηση δεξιοτήτων εντατική και συστηµατική διδασκαλία.
Το λειτουργικό και αναλυτικό πρόγραµµα περιλαµβάνει τις γνώσεις και δεξιότητες που χρειάζονται οι µαθητές µε αναπηρία έτσι ώστε να επιτύχουν στο µέγιστο την ανεξαρτησία τους στον τοµέα της καθηµερινής διαβίωσης όπως δεξιότητες αυτοεξυπηρέτησης (χρήση τουαλέτας, σίτιση).
Επιπλέον, ως προς τον τρόπο διεξαγωγής της διδασκαλίας, εξετάζεται η χρήση εξειδικευµένων υλικών και µεθόδων, για παράδειγµα νοητική γλώσσα σε κωφούς µαθητές.
Τέλος, η Ειδική Αγωγή πολλές φορές προσδιορίζεται από το που λαµβάνει χώρα. Τα παιδιά µε αναπηρίες βρίσκονται τον περισσότερο χρόνο της ηµέρας στις σχολικές τάξεις γενικής εκπαίδευσης ενώ άλλα σε ξεχωριστές τάξεις ή ξεχωριστά σχολεία-οικοτροφεία.
Επιπρόσθετα, µαθητές από τάξεις γενικής εκπαίδευσης περνούν µέρος της ηµέρας τους σε τµήµατα ένταξης µε εξειδικευµένη διδασκαλία.
Πολλοί εκπαιδευτικοί Ειδικής Αγωγής διδάσκουν µαθητές µε σοβαρές αναπηρίες προκειµένου να τους µάθουν αποτελεσµατικές δεξιότητες καθηµερινής διαβίωσης καθώς και επαγγελµατικές δεξιότητες σε πραγµατικά περιβάλλοντα. 
Συνοψίζοντας, µε τον όρο «Ειδική Αγωγή» εννοούµε τους τρόπους διαχείρισης και εκπαίδευσης των ατόµων µε ειδικές ανάγκες, οι οποίοι πρέπει να είναι ανάλογοι πάντα µε την συγκεκριµένη περίσταση, καθώς και τις ειδικές παιδαγωγικές µεθόδους για την ικανοποίηση των ιδιαίτερων αναγκών τους. Εποµένως, πρόκειται για µία «συνολική βοήθεια ζωής» (Κρουσταλάκης, 2000: 12).



Πηγή  πτυχιακή εργασία<<∆ΗΜΟΚΡΙΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΡΑΚΗΣ ΣΧΟΛΗ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΑΓΩΓΗΣ ΠΑΙ∆ΑΓΩΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ∆ΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙ∆ΕΥΣΗΣ ΤΟΜΕΑΣ ΠΑΙ∆ΑΓΩΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ>>.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου