Ο λυρισμός στην
ποιητική ταυτότητα του Θάνου Κόσυβα κυριαρχεί. Εστιάζεται στην επιδίωξη ν’
αποτυπώσει τα όρια του ψυχισμού, να εκτείνει τη συγκινησιακή φόρτιση και τη
στοχαστική ματιά έναντι της πραγματικότητας. Στη συλλογή γίνεται διακριτή η
ανάμειξη της υπαρξιακής διάθεσης με όλες τις νοηματοδοτήσεις της ζωής: το
όνειρο, τη συναίσθηση, το σύμβολο της χαράς, τη μοναξιά, την αγωνία της γνώσης,
τη συνύπαρξη.
Πρόκειται για τη
δεύτερη ποιητική κατάθεση του Θ. Κόσυβα – μια ώριμη έκφανση στην ατέρμονη
προσπάθεια περιγραφής του ανθρώπινου ειδώλου. Με τόνο χαμηλό, τον δέοντα στην
εκφορά του ανάμεσα στους στίχους, με πνεύμα συνολικής κάτοψης του είναι και του
φαίνεσθαι ως αναγνωστική επίγευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου