Η πολιτική τών συγχωνεύσεων των Νοσοκομείων αποτελεί μια ενδεδειγμένη μέθοδο που επιφέρει μείωση του κόστους και οικονομία κλίμακας,Στην Ελλάδα ως κριτήρια για τις συγχωνεύσεις Νοσοκομείων,θεωρητικά,λήφθησαν υπόψην ο καλυπτόμενος πλυθησμός,το μέγεθος της νοσοκομειακής μονάδας,η ηλικία των υποδομών,η χρήση των υπηρεσιών και το κόστος λειτουργείας.
Η πολιτική αυτή βρήκε τα Ψυχιατρικά νοσοκομεία της χώρας μετασχηματισμένα σε Δύκτιο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας και με κλειστά τα τμήματα μακράς νοσηλείας σε πολλά από αυτά.
Τό τέλος όμως τής συγχρηματοδότησης των προγραμμάτων της Ε.Ε συνέπεσε με την έναρξη της βαθιάς οικονομικής ύφεσης που ουσιαστικά σηματοδότησε το τέλος της Ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.
Η μείωση των κλινών των δημόσιων ψυχιατρικών νοσοκομείων που επεδίωξε η πολιτεία στα πλαίσια των δεσμεύσεων της στην Ε.Ε,χωρίς την επαρκή ανάπτυξη κοινοτικών υπηρεσιών οδήγησε στην διόγκωση των ιδιωτικών υπηρεσιών στον τομέα της ψυχικής υγείας στην χώρα.
Τό Δύκτιο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας που ανέπτυξε το Ψυχιατρικό Νοασοκομείο Πέτρας Ολύμπου προδιέγραφε όλα τα εχέγγυα για να παρέχει ένα ολοκληρωμένο φάσμα υπηρεσιών στον πλυθησμό ευθύνης.Σήμερα καταγράφονται από τους εργαζομένους σημάδια κόπωσης και ματαιότητας.Η δραματική μείωση του αριθμού των εργαζομένων,η σημαντική μείωση των αποδοχών,το αίσθημα της στασιμότητας,η εργασιακή ανασφάλεια(διαθεσιμότητα-κινητικότητα),η έλλειψη κουλτούρας μάνατζμεντ/διοίκησης στα νοσοκομεία και το γενικότερο κλίμα της οικονομικής ύφεσης,ευθύνονται κατά κύριο λόγο για την δυσαρέσκεια αυτή.Επιπλέον διαπιστώνεται μια εξασθένηση του οράματοςτης μεταρρύθμισης απο την επιστημονική κοινότητα που αποδίδεται στον εφησυχασμό απο την υλοποίηση μερίδας των δράσεων που προέβλεπε το πρόγραμμα ΨΥΧΑΡΓΩΣ,στην απουσία κοινής κουλτούρας προσανατολισμένης στην κοινοτική ψυχιατρική,στην ανομοιογένεια των επιστημονικών προσεγγίσεων και στο γενικότερο μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Αν και η διεθνής πρακτική υπαγορεύει την ένταξη της ψυχικής υγείαςστο γενικότερο σύστημα υγείας,οι συγχωνεύσεις των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων με τα Γενικά Νοσοκομεία θα πρέπει να ακολουθούν διαφορετικές νόρμες και διαχωρεστικές γραμμές κυρίως για δύο λόγους.
Οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας,όπως διαμορφώθηκαν τις δεκαετίες του 1990 και του 2000 βασίστηκαν σε ένα βιο-ψυχοκοινωνικό μοντέλο υγείας με έντονα τα στοιχεία της αποκατάστασης και της συνέχειας,σε αντίθεση με τα Γενικά Νοσοκομεία των οποίων οι υπηρεσίεςπου προσφέρουν υπηρετούν μέχρι σήμερα το βιοϊατρικό μοντέλο υγείας εστιασμένο καθαρά στη θεραπεία μέσω της κατάλληλης τεχνογνωσίας και τεχνολογίας.Ως εκ τούτο,εκφράζονται έντονες ανησυχίες για την δυνατότητα να υποστηριχθεί ενα μοντέλο εξωνοσοκομειακής φροντίδας απο ένα νοσοκομείο δευτεροβάθμιου επιπέδου με διαφορετικό προσανατολισμό.Από την ήδη συγχώνευση του Γενικού Νοσοκομείου Κατερίνης με το Ψυχιατρικό Νοσοσκομείο Πέτρας Ολύμπου και την πορεία μέχρι σήμερα,εκφράζονται επιφυλάξεις κυρίως κυρίως από τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας ,τόσο για την αποτελεσματικότητα όσο και για την αποδοτικότητα του εγχειρήματος έτσι όπως εφαρμόστηκε.Επιπλέον κάμουν λόγο για υποβάθμιση των πολυσύνθετων και ευαίσθητων παρεχόμενων υπηρεσιών ψυχικής υγείας.
Ο νοσηλευτής διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στο σύστημα αυτό και αναπτύσει ιδιαίτερα στενή σχέση με τον ψυχικά ασθενή,ενώ ο προϊστάμενος/υπεύθυνος κάθε δομής είναι επιφορτισμένος με πολλές και διαφορετικές ευθύνες πέραν του νοσηλευτικού του έργου.
Οι προτάσεις των επαγγελματιών ψυχικής υγείας που συμπεριλαμβάνοταν στα εκάστοτε Επιχειρησιακά Σχέδια του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου με βάση τίς αναδυόμενες ανάγκες του πληιθυσμού κατά καιρούς,περιλάμβαναν μεταξύ άλλων:
Οικοτροφείο ψυχαγηριατρικών περιστετικών
Οικοτριφείο Ανοϊκών
Συμβουλευτικό Σταθμό εξαρτημένων απο το αλκοόλ, ατόμων
Κέντρο Ημέρας παιδιών και εφήβων
Επέκταση λειτουργείας ΚοιΣΠΕ
Σήμερα μετά την παρέλευση τριών ετών συνένωσης των δύο Νοσοκομείων,καμμία περαιτέρω ανάπτυξη του Δυκτίου δε σημειώνεται,ενώ η φροντίδα του Γενικού Νοσοκομείου περιορίζεται στην συντήρηση των ήδη υπαρχουσών υπηρεσιών/δομών.
Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να αποφασίσει η Πολιτεία ότι θα πρέπει να μελετηθούν οι ιδιαιτερότητες των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων ( πρόκειται για οκτώ ψυχιατρικά νοσοκομεία με εξαίρεση τό Κρατικό Θεραπευτήριο της Λέρου) και να συναποφασιστούν οι κανόνες συνένωσης ώστε:
Να δημιουργηθεί ένας αυτόνομος φορέας διοίκησης και διαχείρησης των Ψυχιατρικών Τομέων των Γενικών Νοσοκομείων που θα υπάγεται απ' ευθείας στη Δ/νση Ψυχικής Υγείας.Μόνο έτσι θα μπορεί, αφουγκραζόμενος τις ανάγκες του πληθυσμού αναφοράς,να ελίσσεται και να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκεςτης κοινωνίας.
Να υπάρχει αυστηρή οικονομική αυτονομία ώστε οι οικονομικοί πόροι να διατίθενται για την συντήρηση,βελτίωση και επέκταση του Ψυχιατρικού Τομέα και όχι για να καλύπτει ανάγκες των Γενικών Νοσοκομείων.
Να γίνει αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας των Ψυχιατρείων αποκλειστικά για τό όφελος των ψυχικά ασθενών,και αυτό αφενός γιατι η δομή των Δυκτίων Παροχής Υπηρεσιών Ψυχικής Υγεία,προσφέρεται για ανάπτυξη διαφορετικών μορφών υπηρεσιών( ΚοιΣΠΕ,Κέντρα Ημέρας,Συμβουλευτικοί Σταθμοί) αφετέρου,γιατί τά άτομα με ψυχοκοινωνικά προβλήματα αποτελούν μία ευπαθή ομάδα του πληθυσμού,ευάλωτη σε κάθε είδους διάκριση,μεταχείριση,και παραβίαση τών ανθρωπίνων δικαιωμάτων με περιορισμένη δυνατότητα πίεσης στην πολιτεία.
Ρούλα Παρασκευαίδου
Πολ.Μηχανικός ΤΕ,MSc Διοίκηση Μονάδων Υγείας.
Προίστ.Τεχνικής Υπηρεσίας Ψυχιατρικού Τομέα ΓΝΚ
Τό είδαμε και από:http://www.e-pieria.gr/facebook/articles/7306-psychiatreianosokomeia
Η πολιτική αυτή βρήκε τα Ψυχιατρικά νοσοκομεία της χώρας μετασχηματισμένα σε Δύκτιο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας και με κλειστά τα τμήματα μακράς νοσηλείας σε πολλά από αυτά.
Τό τέλος όμως τής συγχρηματοδότησης των προγραμμάτων της Ε.Ε συνέπεσε με την έναρξη της βαθιάς οικονομικής ύφεσης που ουσιαστικά σηματοδότησε το τέλος της Ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.
Τό Δύκτιο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας που ανέπτυξε το Ψυχιατρικό Νοασοκομείο Πέτρας Ολύμπου προδιέγραφε όλα τα εχέγγυα για να παρέχει ένα ολοκληρωμένο φάσμα υπηρεσιών στον πλυθησμό ευθύνης.Σήμερα καταγράφονται από τους εργαζομένους σημάδια κόπωσης και ματαιότητας.Η δραματική μείωση του αριθμού των εργαζομένων,η σημαντική μείωση των αποδοχών,το αίσθημα της στασιμότητας,η εργασιακή ανασφάλεια(διαθεσιμότητα-κινητικότητα),η έλλειψη κουλτούρας μάνατζμεντ/διοίκησης στα νοσοκομεία και το γενικότερο κλίμα της οικονομικής ύφεσης,ευθύνονται κατά κύριο λόγο για την δυσαρέσκεια αυτή.Επιπλέον διαπιστώνεται μια εξασθένηση του οράματοςτης μεταρρύθμισης απο την επιστημονική κοινότητα που αποδίδεται στον εφησυχασμό απο την υλοποίηση μερίδας των δράσεων που προέβλεπε το πρόγραμμα ΨΥΧΑΡΓΩΣ,στην απουσία κοινής κουλτούρας προσανατολισμένης στην κοινοτική ψυχιατρική,στην ανομοιογένεια των επιστημονικών προσεγγίσεων και στο γενικότερο μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Αν και η διεθνής πρακτική υπαγορεύει την ένταξη της ψυχικής υγείαςστο γενικότερο σύστημα υγείας,οι συγχωνεύσεις των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων με τα Γενικά Νοσοκομεία θα πρέπει να ακολουθούν διαφορετικές νόρμες και διαχωρεστικές γραμμές κυρίως για δύο λόγους.
Οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας,όπως διαμορφώθηκαν τις δεκαετίες του 1990 και του 2000 βασίστηκαν σε ένα βιο-ψυχοκοινωνικό μοντέλο υγείας με έντονα τα στοιχεία της αποκατάστασης και της συνέχειας,σε αντίθεση με τα Γενικά Νοσοκομεία των οποίων οι υπηρεσίεςπου προσφέρουν υπηρετούν μέχρι σήμερα το βιοϊατρικό μοντέλο υγείας εστιασμένο καθαρά στη θεραπεία μέσω της κατάλληλης τεχνογνωσίας και τεχνολογίας.Ως εκ τούτο,εκφράζονται έντονες ανησυχίες για την δυνατότητα να υποστηριχθεί ενα μοντέλο εξωνοσοκομειακής φροντίδας απο ένα νοσοκομείο δευτεροβάθμιου επιπέδου με διαφορετικό προσανατολισμό.Από την ήδη συγχώνευση του Γενικού Νοσοκομείου Κατερίνης με το Ψυχιατρικό Νοσοσκομείο Πέτρας Ολύμπου και την πορεία μέχρι σήμερα,εκφράζονται επιφυλάξεις κυρίως κυρίως από τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας ,τόσο για την αποτελεσματικότητα όσο και για την αποδοτικότητα του εγχειρήματος έτσι όπως εφαρμόστηκε.Επιπλέον κάμουν λόγο για υποβάθμιση των πολυσύνθετων και ευαίσθητων παρεχόμενων υπηρεσιών ψυχικής υγείας.
Οι προτάσεις των επαγγελματιών ψυχικής υγείας που συμπεριλαμβάνοταν στα εκάστοτε Επιχειρησιακά Σχέδια του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου με βάση τίς αναδυόμενες ανάγκες του πληιθυσμού κατά καιρούς,περιλάμβαναν μεταξύ άλλων:
Οικοτροφείο ψυχαγηριατρικών περιστετικών
Οικοτριφείο Ανοϊκών
Συμβουλευτικό Σταθμό εξαρτημένων απο το αλκοόλ, ατόμων
Κέντρο Ημέρας παιδιών και εφήβων
Επέκταση λειτουργείας ΚοιΣΠΕ
Σήμερα μετά την παρέλευση τριών ετών συνένωσης των δύο Νοσοκομείων,καμμία περαιτέρω ανάπτυξη του Δυκτίου δε σημειώνεται,ενώ η φροντίδα του Γενικού Νοσοκομείου περιορίζεται στην συντήρηση των ήδη υπαρχουσών υπηρεσιών/δομών.
Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να αποφασίσει η Πολιτεία ότι θα πρέπει να μελετηθούν οι ιδιαιτερότητες των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων ( πρόκειται για οκτώ ψυχιατρικά νοσοκομεία με εξαίρεση τό Κρατικό Θεραπευτήριο της Λέρου) και να συναποφασιστούν οι κανόνες συνένωσης ώστε:
Να υπάρχει αυστηρή οικονομική αυτονομία ώστε οι οικονομικοί πόροι να διατίθενται για την συντήρηση,βελτίωση και επέκταση του Ψυχιατρικού Τομέα και όχι για να καλύπτει ανάγκες των Γενικών Νοσοκομείων.
Να γίνει αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας των Ψυχιατρείων αποκλειστικά για τό όφελος των ψυχικά ασθενών,και αυτό αφενός γιατι η δομή των Δυκτίων Παροχής Υπηρεσιών Ψυχικής Υγεία,προσφέρεται για ανάπτυξη διαφορετικών μορφών υπηρεσιών( ΚοιΣΠΕ,Κέντρα Ημέρας,Συμβουλευτικοί Σταθμοί) αφετέρου,γιατί τά άτομα με ψυχοκοινωνικά προβλήματα αποτελούν μία ευπαθή ομάδα του πληθυσμού,ευάλωτη σε κάθε είδους διάκριση,μεταχείριση,και παραβίαση τών ανθρωπίνων δικαιωμάτων με περιορισμένη δυνατότητα πίεσης στην πολιτεία.
Ρούλα Παρασκευαίδου
Πολ.Μηχανικός ΤΕ,MSc Διοίκηση Μονάδων Υγείας.
Προίστ.Τεχνικής Υπηρεσίας Ψυχιατρικού Τομέα ΓΝΚ
Τό είδαμε και από:http://www.e-pieria.gr/facebook/articles/7306-psychiatreianosokomeia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου