Πολλά μπορεί να πει κανείς για τον Νίκο Φίλη, σημερινό υπουργό Παιδείας.
Πολλά έχουν ήδη ειπωθεί για το ύφος και την αισθητική με την οποία ο ίδιος περιβάλλει τη μορφή του, προσδιορίζει τον εαυτό του και επικοινωνεί τις σκέψεις του.
Κάτι έλεγαν οι αρχαίοι που γεννήθηκαν, όπως κι εμείς, στις ίδιες πέτρες που διαπιστώσαμε πως ακόμη έχει πολλές αυτός ο τόπος, ο δικός μας, για την μορφή και την ψυχή. Ότι δηλαδή οι δυο τους μοιάζουν σαν δίδυμες, ομοζυγωτικές, αγαπητέ αναγνώστη.
Ό,τι η μία, έτσι και η άλλη, τάλε-κουάλε.
Και ποιος είμαι εγώ, που θα αμφισβητήσω απόσταγμα σοφίας και παρατήρησης των εκλεκτών προγόνων!
Αλλά να, αμέσως μετά που το λέω, χαρακτηριστικά ευμετάβλητος και ασταθής, χαμηλής ποιότητας τριτοκοσμικός βαλκάνιος κοντοπόδαρος, μονίμως εκτός στόχων, κανόνων και προαπαιτούμενων, καθόλου προβλέψιμος και μπιγκμπενικά ακριβής, σαν Βαυαρός αουτομομπιλιντζινούερ – όχι από εκείνους των βάγκεν του φολκ, από τους άλλους, εκείνοι έχουν το ψέμα δευτέρα φύσι – αλλάζω γνώμη και τους αμφισβητώ.
Διότι ο συγκεκριμένος πολιτικός άνδρας, δεν γνωρίζω αν διαθέτει ψυχή όμοια με τη μορφή του. Κρατώ το επίκαιρο λεκτικό ανδραγάθημά του: συνίσταται στον ποιοτικό προσδιορισμό του ποσοτικού.
Και είπε ο εκλεκτός υπουργός και μεταφράζω: «Δε θα κριθούμε (εμείς οι συριζοκυβερνήτες) στις πενταροδεκάρες του 5 και του 13% (φπα εκπαίδευσης)».
Έτσι είπε ο κρινόμενος και καθάρισε. Νομίζει.
Είναι η δεύτερη φορά που ο εκλεκτός πολίτης ασχολείται με σέντσια και δεκαρούλες. Το καλοκαίρι, εξανέστη με τη περιρρέουσα ενόχληση στην μετακόμιση της φορολογικής επιβάρυνσης των μακαρονιών από το 13 στο 23%.
Και τότε, τεχνητώς οργίλος εξέμεσε σε άριστο αριστερό ύφος της ευαισθησίας και της ουμανιστικής κατανόησης ότι δεν μπορεί να συζητάμε για τα έξι λεπτά του ευρώ επιπλέον φόρο στα μακαρόνια, δεν είναι συζήτηση αυτή, πόσο κάνει το πακέτο, αυτά είναι αστεία πράγματα φίλος!, αλλά κανείς δεν ένιωσε το αστείον του πράγματος και κανείς δεν γέλασε, ίσως επειδή δεν έχουμε τη μορφή του, κι είναι οι μεγαλόσωμοι, να το πω ευγενικά, καλόκαρδοι, έτσι λέγεται, ενώ εμείς ήμαστε στεγνοί σα καραβομαραγκοί, διότι έτσι στεγνούς μας κατάντησαν, τους περισσότερους.
Τώρα, πάλι μας μαλώνει από το συννεφοπερβάζι του, δεν κάνει να συζητάμε ούτε για τα 60, ή 200, 500 ή όσα έξτρα ευρώ για το κάθε παιδί, του ουρανοκατέβατου αριστερούλη φόρου στην εκπαίδευση, χαράτσι Τσίπρα και λοιπών που ήταν κάθε λέξη από το Σύνταγμα κι έγιναν κάθε αριθμός της ταμειακής μηχανής.
Με το σχολικό έτος να έχει ήδη ξεκινήσει, ώστε και να θέλεις να κάνεις προσαρμογές, να μην το μπορείς, αλλά αυτό δεν το λέμε, το ξεχνάμε, στρίβοντας όλο αριστερά που τελικά σε φέρνει δεξιά.
Καλά τα είπε, αφού έτσι νοιώθει.
Είπε κι αυτό για την φορολόγηση της γνώσης: «Το μέτρο δεν ελήφθη ελαφρά τη καρδία λόγω των συγκυριών…
Η φορολόγηση του κρέατος θα είχε άλλες συνέπειες…».
O άνθρωπος, γαμώτο!, δεν ντρέπεται να δηλώνει ότι προτιμά ελάφρυνση της τιμής του μόσχου από ελάφρυνση στο δυσβάστακτο κόστος της εκπαίδευσης!
Η αναφορά με αγωνία στο πινακάκι της κιμωλιογραμμένης τιμής του μοσχαρίσιου κρέατος, από έναν υπουργό Παιδείας, θα μπορούσε να εμπλουτίζει επιθεωρησιακό κείμενο.
Ταυτόχρονα συνιστά το τεκμήριο που μου επιτρέπει να προβάλλω τη θεωρία μου ότι ορισμένων ανθρώπων η μορφή δεν μοιάζει με τη ψυχή αλλά με τις σκέψεις τους.
Κι ο υπουργός Παιδείας το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι τα μοσχάρια.
Η πολιτική του θα έχει ως αποτέλεσμα λιγότερα μοσχάρια στα τσιγκέλια.
Ελπίζω να μην τα βρούμε στα θρανία.
Το είδαμε: komistes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου